Bir arada yaşayan bireylerin hareket kabiliyeti, duyuş ve düşünüşleri ile sınırlı değildir. Alışkanlığa dönüşen davranışların, duyguların, iletişim tarzlarının gerisindeki pek çok dayanak gücünü iradeden alır.
Nezaketi kültürlerinin bir parçası olarak tanımlayan toplumlarda başkalarına karşı incelikli ve saygılı davranmanın erdemi üzerine söylevler zamanla kişisel tutumlara dönüşmüştür. Karşılaştıklarında mutlaka selamlaşır, gülümser, birbirlerine iltifat ederek moral yükseltirler.
Sanatın başlangıcından günümüze kadar taşıyan ve disiplinler arası bir yapıya erişmesine kaynaklık eden nezaketin asli prensiplerinden, metaforik düşünceye dayalı uygulamalar doğar. Sanatsal ifadenin, bir şeyi başka şeyle anlatma( bir şeyi başka şeye benzetme) anlamındaki metaforik yaklaşımlar gözlenebilir açı ve estetik duyumsamayı genişleterek hacim sağlar. Durmadan değişen bir dünyaya değişmez ölçüler belirleyen kabalık sanatla içselleşmemiş bireylerin çoğunlukta olduğu toplumlarda niteliksiz davranışlar çoğaltır ve sakınmamız gereken bir gerçeklik halini alır. Zarafet... diyelim, sözü yüreğiniz alsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder